اکبر جوجه اصلی

مقدمه:

اکبر جوجه نام یک برند نیست، بلکه نام یک سبک خاص طبخ مرغ در مازندران است که توسط علی‌اکبر کلبادی ابداع شد. ویژگی اصلی این غذا، سرخ شدن جوجه‌های کوچک در "حمام روغن و کره" است، بدون اینکه آب‌پز شوند. سس مخصوص آن فقط "رب انار" است و هیچ ادویه عجیبی ندارد.

بخش اول:

مرینیت (مزه‌دار کردن)

۱. انتخاب مرغ:

حتماً باید از جوجه‌مرغ‌های کوچک (حدود ۸۰۰ گرم تا ۱ کیلو) استفاده کنید. مرغ درشت سفت می‌شود و مغزپخت نمی‌شود. جوجه را از وسط دو نیم کنید اما پوست آن را نکنید (پوست باعث برشتگی می‌شود).

۲. مواد خواباندن:

جوجه‌ها را در مخلوط آبلیمو، نمک فراوان و فلفل سیاه به مدت ۱۲ تا ۲۴ ساعت در یخچال بخوابانید. اصل اکبر جوجه پیاز و زعفران ندارد، اما برای ذائقه خانگی می‌توانید اضافه کنید.

بخش دوم:

سرخ کردن (روش غوطه‌وری)

۱. حمام روغن:

در یک قابلمه گود، مخلوطی از روغن مایع و کره محلی (یا کره پاستوریزه) بریزید. مقدار روغن باید طوری باشد که جوجه‌ها در آن شناور شوند.

۲. پخت با حرارت ملایم:

جوجه‌ها را در روغن داغ قرار دهید. نکته کلیدی: درب قابلمه را بگذارید و حرارت را ملایم کنید. جوجه‌ها باید حدود ۱.۵ تا ۲ ساعت در این روغن "بجوشند" و سرخ شوند. آبِ خود مرغ خارج شده و باعث پختن آن می‌شود و سپس در روغن سرخ می‌شود.

۳. طلایی شدن:

در ۱۵ دقیقه آخر، درب ظرف را بردارید و حرارت را کمی زیاد کنید تا پوست مرغ کاملاً طلایی، برشته و چیپسی شود.

بخش سوم:

سس رب انار
اکبر جوجه سس پخته شده ندارد. رب انار ملس یا ترش را با کمی گردوی سابیده شده (اختیاری) و کمی گلپر مخلوط کنید و در کاسه کنار مرغ بگذارید. تکه‌های مرغ را در این رب می‌زنند و می‌خورند.

نحوه سرو:

اکبر جوجه حتماً باید با "کته زعفرانی شمالی" (برنج ایرانی دودی) سرو شود. پیاز جعفری کنارش فراموش نشود.